‘Of ik foto’s wilde maken, ik had ook al zo’n mooie foto voor de kaart aangeleverd..’
Die foto van mijn schoonvader met Maja, op zijn laatste verjaardag, waar zij vanaf gesneden werd. Zij was juist diegene die voor dat ondeugende lachje van hem had gezorgd op de foto.

Het was verwarrend om zelf deel te zijn van de situatie die ik ging vastleggen. Het resultaat was soms ook onverwachts grappig; ik heb bijvoorbeeld foto’s gemaakt vanuit mijn auto op weg naar de kerk en de begraafplaats. Ik was natuurlijk ook onderdeel van de rouwstoet. Je ziet het tolvignet van de laatste vakantie nog boven in beeld.
De foto van mijn schoonvader speelde een belangrijke rol in de dienst en komt daardoor ook veelvuldig voor in mijn foto’s. Gelukkig was er af en toe ook nog reden om te lachen; zoals toen de dominee, tot grote hilariteit, haar toespraak in het graf liet vallen.

De weken ervoor had ik gezien hoe moeilijk het kan zijn om het leven los te laten. Ik heb óók gezien op wat voor een lieve en zorgzame manier je daar bij kan helpen. De reactie van mijn schoonmoeder op het boek wat ik voor haar maakte, ontroerde me.